TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 08 Şubat 2015 00:00
"Dünya denilen âlem, zıt veya aykırı gözüken şeyler sıfatlarının karşılaşmasıdır. Zaten bu alt âlem zıtlar âlemidir. Fakat bu zıtlıklardan dahi bir uyum, bu çokluktan da bir birlik ortaya çıkmaktadır. " Eddi ANTER / İNKAR
Karşı karşıyayız hayatla o bana bakıyor ben ona. Kale tam karşımda, bacaklarıma bir güç gelse çakacağım voleyi 90'a. Ah bir güç gelse karşıya öyle bir fırlayacağım ki karşılıksız kalacak tüm hayatımın bana karşı koymaları.
Nelere karşı değiliz ki şu karaların denizlere karşı olduğu dünyada? Galata Fener'e Fener Galata'ya, iktidar muhalefete, muhalefet iktidara, kapitalizm komünizme komünizm kapitalizme, herkes herkese her şey her şeye karşı. Sayfalarca yazabilirim karşılıklı durumları, ama maalesef silgi de kaleme karşı.
Karşılaştığımız, karşı karşıya kaldığımız, karşıda bırakılmak zorunda olduğumuz anlar, hafızalarımızda apaçık karşımıza çöreklenip oturmuyor mu? İşte o zaman kendimizle karşı karşıya kalıyoruz. Hangi seçimleri yaptığımızı karşılaştırmaktan yorulunca zihinlerimizde karşımızda ki insanlardan güç almaya çalışıyoruz. Ama o insanlar bize karşıt ise bizde ne yazık ki yalnızlık duygusuyla karşılaşıyoruz.
Ey yalnızlık! Neden karşımdasın? Sanırım hem yanımda hemde karşımda olabilen bir tek sen varsın. Nasıl oluyor da beni hem ısıtıp, hemde üşütebiliyorsun? Yazarken ve düşünürken sıcak bir battaniye gibisin sana sarılıyorum, ama biliyorum ki birazdan nefesimi donduracak kadar üşüyeceğim kendimden. Peki kalabalığa karışınca nefes alabilecek miyim yeniden? O da sadece bir zaman sürecek farkındayım. Sonrada herkesin karşısındayken battaniyeme sarılacağım. Belkide en güzel yalnızlık ölümdür.
Ah be ölüm! İçime sızmasan olmaz mı? Sonsuz bir yaşam, bizi sonsuz kere mutlu edebilir mi? "Kim ölümü ister ki?" dediğinizi duyabiliyorum. Sevdiklerini defalarca defalarca kaybeden biri. Mesela bir vampir! "Vampirle Görüşme" filmi geldi aklıma hemen. Hiç büyüyemeyen bir vampir (çocukken ısırıldığı için), genç kız olmak için yanıp tutuşuyordu. Ama bin yıl yaşasa da tüm komşu çocuklarının hep doğduğunu, büyüdüğünü ve öldüğünü görüyordu.( Bazılarını da o öldürüyordu!). Anı yaşayabilmekte, genç ve yaşlı olabilmekte bir ayrıcalık işte.
Yaşlılık ve gençlik! Yaşlılar ve gençler arasında bir "kuşak çatışması" yaşanıp duruyor. Oysaki bugünün yaşlıları dünün gençleriydi, bugünün gençleri ise yarının yaşlıları. ( Dün ve yarın gene karşıtlık!) Yaşlılar gençleri "arsız zıpırlar", gençler yaşlıları "çağ dışı" görüp durdular! Bugün bir uyum yakalanamaz mı? Dede ile torun bir maça gitseler mesela. Eğer ikisi de aynı takımı tutuyorsa bence bir sorun çıkmaz. Ama torun cips yerken dede"Ankara Gazozu" isterse orasını bilemem. Çünkü geçmişe duyulan aşk hiç bir şeye benzemez!
Aşk, en karşıt duygu durumudur. Sevgi ve nefret, özlem ve vuslat, yakınlık ve uzaklık, haz ve acı değil midir aşkın denklemi? Peki aşka karşı durabiliyor muyuz bu çok bilinmeyenli denklemin içinde? Maalesef cevap yine: HAYIR. Aşk ne kadar geldiğini fısıldasa da ruhlarımıza gelen aşk, giden aşktan pekte farklı olmuyor! Gelen gündüzse giden gece. Ama her gündüz de gecenin başlangıcı değil mi? Acının olmadığı bir aşk yok! Leyla-Mecnun, Kafka-Milena, Nazım-Piraye sadece hikaye değil, onlar birer gerçek. Çünkü aşk acıdan ve hazdan oluşuyor. Belkide acının hazzından!
Dünyamız hep sıcak olsaydı güneşin ne anlamı kalırdı? İnsanlar olmasa ben yalnızlığıma nasıl sarılırdım? Vampir olmayı kim isterdi ki? Aşksız bir kalp, durur muydu yüreğimizde? İşte huzurlarınızda KARŞITLARIN BİRLİĞİ!"Karşıt olan şeyler bir araya gelir ve uzlaşmaz olanlardan en güzel uyum doğar. Her şey çatışma sonucunda meydana gelir." diyen Heraklitos ve yazımın başında İnkar adlı kitabından alıntı yaptığım Anter da diyalektiği özümseyerek aktarmışlar. Üstelik Heraklitos ilk çağda ve sayın Anter da günümüzde yaşarken bu uyum harika.
Hayatı karşıma alıp bir depar yaptım sanırım orta sahadan, bacak havada vole 90'nda. İyi ki hayat iyi bir kaleci değil!
Karşıyım, karşıdasın, karşı... Çünkü karşındayım, karşımdasın, karşı...